Ons gaat het in ieder geval nog goed

Programma’s als “Ik vertrek” doen het goed op televisie. Kijk maar de familie Meiland. Het wel en wee van de familie wordt uitgebreid in beeld gebracht. Zijn we jaloers op hen die het aandurven of zitten we stiekem te gniffelen als het mislukt? Hoe dan ook, het mee-ervaren van deze pionieers trekt kijkers, en lezers.

Het buitenlandse avontuur aangaan is van alle tijden, dat blijkt ook uit het boek van Ingrid Hoogendijk. Haar grootvader nam zijn gezin mee naar een hopelijk beter leven in Duitsland. Oost-Pruisen om precies te zijn. Gedurende de vele jaren verliest Michiel Hoogendijk nooit de realiteit uit het oog maar moet toezien hoe zijn kinderen ‘verduitsen’ en enkele van hen mee genomen worden op de golven van het Nationaalsocialisme.
Het gezin raakt letterlijk en figuurlijklijk verdeeld. Dat had als voordeel dat er heel veel brieven over en weer geschreven werden. Deze brieven kwamen in handen terecht van de kleindochter Ingrid Hoogendijk. Aan de hand van deze correspondentie, dagboeken en historisch onderzoek worden we meegenomen in het avontuur. De emigratie, de opkomst van Hitler, de oorlog en de ondergang waarbij iedereens dromen uiteen vallen. Alles passeert de revue, inclusief persoonlijke drama’s. Het is een prachtig epos en geeft een verhelderende blik op een stukje oorlog, namelijk datgene dat in het verre oosten van Duitsland plaatsvond, waar in Nederland tot voor kort weinig aandacht aan werd gegeven.